Ballustrada Optima Forma
Als de WOV er komt moet men enkele meters
(in de breedte) reserveren voor een ijzeren
weg, al was het alleen maar voor de lach
wekkende wezens die èn Zeeuws-Vlaming zijn
èn niet over een rijbewijs beschikken.
Een spoorverbinding is bovendien sinds zo'n
anderhalve eeuw een uiting van vooruitgang
en beschaving.
Vanaf Terneuzen met de trein naar Gent, Ant
werpen of een willekeurige andere stad van
Eurazië, dat is mijn droom. Een droom hoef
je niet met argumenten te verdedigen. Wat
hebben geldschieters te maken met de zwakke
romantiek van het beeld dat ik in mijn hoofd heb.
(...hoogzomer, een gewoon tochtje met de
trein ergens in Nederland. Alle coupéraam
pjes worden opengedraaid. Het is al avond.
De zon zakt onverbiddelijk weg, met veel pracht
en praal. De avondwind waait door de trein
heen. Je zou ook kunnen zeggen dat het ver
schrikkelijk tocht. De lucht ruikt nadrukkelijk
naar 'er moet iets zijn'. Op een gegeven ogen
blik weet ik het: een trein heeft een ziel.
Een ratelende ziel waar alle reizigers door
verenigd worden. Enz., enz.)
In ieder geval ligt er langs de Hulsterseweg,
voorbij Axel, nog een stuk rails van kilometers
lengte, overwoekerd door struikgewas en wilde
planten. Als men dat oppoetst heeft men al iets.
Afgezien van de noodzaak van een treinverbin
ding voor Zeeuws-Vlaanderen (voor deze regio) is
er nog de kwestie van de derde oever van de
rivier, aangekaart door een Braziliaanse schrij
ver in een van zijn verhalen. Over die derde
oever heb ik de plannenmakers nog niet gehoord.
Logisch, dat gebied is ook meer voorbehouden aan
de literatuur. De schrijver geeft de ligging aan;
hoe je er moet komen, laat hij graag aan de
lezer over.
MINOR
4