--
Interview met Walter Joris
Inleiding
Het zal zo rond 1986 geweest zijn toen ik voor het eerst van Walter Joris hoorde.
Kort daarna kreeg ik zijn pas verschenen eerste boek in handen. In die periode
was ik getuige van enkele van zijn optredens en had een paar ontmoetingen
met Walter Joris. Hij hield me de daaropvolgende tijd regelmatig op de hoogte
van zijn activiteiten, die een hoogtepunt bereikten inde nazomer van 1990 met
een optreden voor de VPRO-televisie.
Walter Joris is een fenomeen dat zich moeilijk laat omschrijven. Neem alleen al
de titel van zijn eerste boek 'De meest interessante aspecten van de interessan-
tologie'. Joris wordt omschreven als meta-humorist, visualist, deskundoloog,
universele absurdist enzovoorts.
Zijn eerste boek verscheen bij uitgeverij Nioba in Lier. Een kleine met Vlaams
kapitaal geleide uitgeverij, die nog niet is opgeslokt door grote buitenlandse
uitgeverijen, en gespecialiseerd is in proza.
Binnenkort zal een nieuw boek verschijnen, getiteld: 'Positieve plannen in
negatieve hersenen', alsook een stripboek met als titel 'De kunstkubus'.
Bijgaande strip is uit 'De kunstkubus'.
Vlet deze Walter Joris wilde ik graag een interview voor Ballustrada, maar door
allerlei oorzaken leek het er maar niet van te komen. Tot op die regenachtige
maandagochtend dat ik me vanaf Eeklo met de Belgische spoorwegen naar
Antwerpen liet verplaatsen. Daar mijn vertrouwen in onze zuiderburen niet
overloopt, had ik alles twee keer laten herhalen door de beambte die mij het
retourbiljet verkocht, alsook de borden uiterst nauwkeurig geraadpleegd. Het
moet worden gezegd: de verplaatsing verliep probleemloos, zodat ik op tijd op
het prachtige Centraal Station, aangeduid als Antwerpen Centraal arriveerde.
In het telefoongesprek vooraf had Walter Joris me verzekerd dat het heel
eenvoudig te vinden was, een kwestie van vijf minuten lopen vanaf Antwerpen
Centraal. Al voor ik Antwerpen bereikte had ik me ervan vergewist of zich alles
in mijn koffer bevond, wat nodig was voor het interview. Papier, pennen, het
boek, eerdere interviews, mijn Sony microcassetterecorder M-9, maar dus niet
het adres waar het interview moest plaatsvinden. Het geluk lachte me ondanks
het druilerige weer toch toe, via een uitgebreide hoeveelheid telefoonboeken en
gouden gidsen die in het stationsgebouw aanwezig waren. Lange Winkelhaak
straat nr. 45. Daar moest ik dus zijn. Dat was snel gevonden, al moest er even
spitsroeden worden gelopen, omdat zich aan beide kanten van de straat
verlichte etalages met schaars geklede juffrouwen bevonden die mij, zonder me
te kennen overigens, toch driftig wenkten en natuurlijk onkundig waren van
mijn afspraak op nummer 45 aan het eind van de straat.
19
