WAARLIJK WARME WERELDCONVENTIE Woensdag 22 augustus Buiten is het warm en zonnig. De tram richting Scheveningen zit vol met dagjesmensen, uitgerust met alles wat men nodig zou kunnen hebben voor een plezierige dag op het strand. Ook ik heb me in de juiste uitrusting gestoken: een makkelijke overall, soepele schoenen, een tas gevuld met alles wat ik denk nodig te hebben op deze laatste dag vóór ConFiction. Ik rij dus niet tot Scheveningen mee, maar stap uit en loop het laatste stukje naar het Congres gebouw. Binnen is het warm. Zo mogelijk nog warmer dan buiten. Dat zal de rest van de Con zo blijven. Gelukkig is het bier wel goed gekoeld! Op deze laatste dag voor ConFiction is het opbouwen enerzijds nog in volle gang, anderzijds bijna voltooid. Alles en iedereen staat, zit en/of ligt min of meer op zijn/haar plaats. De registratie blijkt zowaar al in volle gang te zijn. De badges zijn dit jaar groot en lekker duidelijk. Daarnaast blijken er nog lintjes in allerlei vrolijke kleuren te zijn. Ik krijg een gele, een lichtgroene en een donkergroene. Mooie combinatie. Volgens deze lintjes ben ik Program Participant, Press en Staff. De volgende dag zal mijn uitrusting voltooid worden met een heuse pieper. Het valt nog mee: ik krijg ten minste niet zo'n voortdurend blèrende radio omgehangen. Die pieper is nodig omdat ik, samen met Hans van Zonneveld, verant woordelijk ben voor het regelen van de zogenaamde 'bid-parties': net als met de Olympische Spelen, levert elk comité dat van plan is een worldcon te organiseren, een bidboek in en 3 jaar voor het jaar waarin de conventie gehouden moet worden, wordt er gestemd. Om bekend te maken hoe men de conventie wil organiseren en waar precies, geven de comité's in de jaren voorafgaand aan het 'stemjaar' op zoveel mogelijk andere conventie feestjes. Die feestjes zijn heel belangrijk voor hen, omdat een comité alvast een voorproefje kan geven van zijn 'organisatietalent', en kan laten zien hoe leuk een Worldcon in een bepaalde stad wel kan zijn. De rest van de dag wordt gevuld met het grondig verkennen van het Congresgebouw, het wegwerken van koffie en biertjes, en het voeren van gesprekken met vele oude vrienden. Zo'n Worldcon is ideaal voor het leren kennen van mensen van over de hele wereld. Donderdag 23 augustus De eerste 'echte' dag van ConFiction. Om 09.00 word ik geacht present te zijn voor de repetitie van de openingsceremonie. Alle eregasten zijn ondertussen gearriveerd. In de bar word ik al aangesproken door mensen met dringende vragen over de door hen geplande feestjes voor diezelfde avond. Ik noteer alle vragen en kan verder alleen nog meedelen dat ik diezelfde middag 'kantoor houd' in de Bourgognezaal. Om 14.00 stipt wordt ConFiction geopend. ConFiction heeft als mascotte een muis gekozen. Daarvoor is een 'muizepak' van kunstbont ingehuurd, waar ik prachtig in pas. Ik wals in dat loeiwarme muizekostuum de Prins Willem Alexanderzaal in, omhels Alice (de 'mascotte' van de vorige Worldcon), leid Kees van Toom (de voorzitter van het ConFiction-comité) het toneel op een geef na de speech van minister D'Ancona bloemen aan alle eregasten. De minister hield een saaie speech, Kees een korte, en de eregasten stegen onder orgelgeluiden op uit de diepten van het congresgebouw. Zo, de kop is eraf. 36

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1990 | | pagina 36