SF
Alleen hun witte kielzog duidde op beweging, zover je met het blote oog kon zien zaten ze
muurvast op het blauw vastgekleefd.
"Als we Richard maar op tijd vinden," zei Erica. "Het is zo'n verstokte kluizenaar en
Spitsbergen is een stuk groter dan de meeste mensen denken."
"Zelfs met al dat overstappen komen we nog een volle week voor de vloot aan," suste
Enrico.
"Tijd zat. En je zei dat de meeuwen je graag zouden helpen zoeken."
"Ja maar toch..." Ze wipte zenuwachtig van haar ene voet op de ander. "En als Breedharp
Richard nu niet wil ontvangen?"
"Als, als." spotte Enrico. "Als de maan vleugels krijgt en wegvliegt dan gaat het ook
helemaal mis. We zien wel. Het heeft geen enkele zin je de hele vlucht op te zitten vreten."
Enrico voelde zich een stuk gemakkelijker in Erica's gezelschap dan Hans zelf. Hans zat nog
steeds te wachten op de terugkeer van haar eerdere persona, de ongenaakbare priesteres. Hij
hoopte dat ze nooit avances zou maken. De mythologie zat vol met voorbeelden van wat
godinnen met mannen doen die zich met hun, al dan niet maagdelijke, priesteressen inlaten.
"Ik denk dat ik de bibliotheek nog maar een keertje bezoek," zei d'Ancy. "Het kan geen
kwaad de kaart van Spitsbergen nog een keertje te bestuderen." De bibliotheek was een muf
kamertje, waarvan terecht zelden gebruikt werd gemaakt door de passagiers. Een uitzonder
lijk slecht gesorteerde collectie, vond Hans. Zo ontbrak bijvoorbeeld de kaart van Spits
bergen.
"Je bent een echte boekenworm," zei Erica. Ze leunde tegen Enrico aan die daar geen enkel
bezwaar tegen had. "Gek, dat had ik nu helemaal niet van je verwacht."
Hans glimlachte een beetje schaapachtig en trok de deur van het panoramabalkon achter
zich dicht.
"Bedoel je datje met haar naar bed bent geweest?" zei Hans ongelovig. "Je bent knetter
gek!" Enrico trok zijn wenkbrauwen op. "Hoezo? Vind je haar soms te jong voor me? Het
had je dochter kunnen zijn of dat soort onzin?" Hij grinnikt. Als Erica mijn dochter was, had
ik haar omstreeks mijn negende moeten verwekken.
"Ze is een priesteres, Enrico. Een priesteres!"
"Maar dat is toch geen enkel bezwaar? Ik kan je verzekeren dat ze heel bedreven is. En
enthousiast. Alle Arctische godsdiensten hebben een sterk orgiastisch aspect, weetje."
"Maar Sedna..."
"Moeder Sedna, vriend. De vruchtbare. Denk je dat Zij uit nijd mijn penis zal bevriezen,
zodat hij als een ijspegel afknapt? Kom nu. Als iemand zich zorgen moet maken Sedna
beledigd te hebben, ben jij het wel. En als het Sedna niet is, wat denk je dan van haar
priesteres? Als een vrouw zich in je armen werpt, verwacht ze geen kopje thee of een
verhandeling over het kweken van geraniums."
Hans keek peinzend uit het raam. Zou het feit dat er tot drie keer toe een zeemeeuw op zijn
hoofd had gepoept een teken van Sedna's ongenoegen zijn? Om over zijn verstuikte grote
teen en het voortdurend uitvallen van de warme douche nog maar te zwijgen.
Hij stond op zodra Erica binnenkwam en nam haar hand in de zijne. "Ik moet eens frivool
met je spreken," zei hij. "Kom je mee naar mijn hut?"
De hemel was een baaierd van oranje en goud, de oceaan onder de doorzichtige vloer een
30
