SF
"Schiet op!" gilde hij. "Schiet nou toch op."
Even later stond Lambert in vertwijfelde tweestrijd, toen wendde hij zich af en begon weer
te rennen, in tranen, maar harder dan ooit, dwars door alle vermoeidheid en verdriet heen.
Hij kwam als 41e over de finish en liet zich snikkend op de sintels vallen.
Een leraar hielp hem overeind en complimenteerde hem, maar hij luisterde niet.
Hoewel hij het eigenlijk niet wilde, keek hij opzij naar het groepje jongens dat afgevoerd
werd naar een kleine zwartgeverfde pantserwagen. Een van hen hinkte en werd door anderen
ondersteund. Vlak voordat ze de wagen beklommen draaide Jantje zich om en zwaaide.
Wild zwaaide Lambert terug, luidkeels huilend.
"Kom, kom, de Vries," zei de leraar bestraffend, "Laatje niet zo gaan. Je hebt je
krachten nog hard nodig voor de natuurkundetest."
Lambert liet zijn hoofd zakken en knikte. Gehoorzaam drong hij zijn tranen terug en
zocht zijn plaats op in de wachtende marscolonne.
JAN BEE LANDMAN
19
