van kronkelige straatjes. Het geluid van je voetstappen klom tegen de geveld omhoog en verdween bij toverslag in het niets. Het was of ieder geluid teloor ging. Maar het fascinerende van de stilte kwam na enige maanden steeds minder vaak terug. Het viel op dat je hoorde dat er gebeld werd vanui" een raam dat 50 meter verder openstond. 'Nee, die dikke voeten van me zijn over. De dokter zegt...' Achter een leegstaand hotel dat tegen de dijk aanleunde, was een armetierige hoerenbuurt gesitueerd die opgevrolijkt werd door een bonte verzameling win kels en horeca-gelegenheden: een Turkse videotheek, een café met vlooien, een verkooppunt van tweedehands wasautomaten, een Chinees restaurant. Het restaurant bezocht hij wel eens en als hij vervolgens terugliep, tikten twee hoertjes tegen het raam. Twee zwarte gestaltes die in rood tl-licht hun vlees te koop aanboden en het liefst hun tieten door het glas heen in je ge zicht hadden gedrukt. Een week later waren ze opengereten door een lust moordenaar die met een uitbeenmes een scene uit een horrorfilm naspeelde. Na dit voorval bleef de klandizie weg en was het helemaal stil achter de dijk. De avond zakte omlaag en het begon langzaamaan te schemeren. Een beetje stram hees hij zich overeind en wendde zijn blik naar de stad. Je zou de he mel boven de huizen open moeten snijden met een mes, dacht hij. Het vlies dat deze stad omgeeft, zou loskomen en worden weggeblazen. Over de randen sijpelen rode klanken en even later breekt de lucht. Valt een stortvloed van geluid over de daken. Hij voelde dat de wind opkwam en daarmee wat koelte De volumeknop van de walkman ging hoger. 'There must be some kind of way out of here, said the joker to the thief.' ERIK BASSANT 45

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1990 | | pagina 46