Ik liet mijn spieren rollen als ik langs de grote tuin deuren liep, maar de vrouw liet zich niet meer zien. 'Met meneer mee naar Angola,' mompelde de oude huishoudster en bekeek me misprijzend. Ze hield niet van blote mannen. Slimme vogel, die dikzak, om zijn vrouw mee te nemen. Kon ze ook geen kwaad als hij achter zijn spliterwten aanrende. De verhouding met de huishoudster verbeterde naarmate de tuin er beter begon uit te zien. Ze zag dat ik er verstand van had, hoewel ik zeker de helft van de vaste planten voor onkruid had aangezien en zonder veel omhaal had uitgeroeid. Bovendien stemde het haar zeer tevreden dat ik wérkte. Het maakte me in ieder geval minder verdacht. Ook de buurman kwam een kijkje nemen. 'De Graaf, belastingaccountant,' stelde hij zich voor en keek met holografische ogen dwars door me heen. Hij wierp een peinzende blik op de tuin, zei 'zo zo', draaide zich om en ging weer weg. Zo doen die mensen dat. Ik was er niet gerust op. Na drie weken kwamen de dikke en zijn vrouw terug. Ze waren opgetogen, de tuin lag er keurig bij en hij betaalde zonder problemen het gevraagde bedrag. De vrouw lachte behaagziek en de man, die dat zag, lachte ook. Grimmig! Ik besefte dat geld hebben ook niet alles is. Ik dacht na over het bezoek van de buurman. Hij leek mij iemand te zijn die het geloof in de slang niet helemaal ver loren had Ik besloot mijn inkomsten op te geven. Niet dat ik zo eerlijk ben, maar wel bang. Het geld werd van mijn uitkering afgetrok ken en zodoende had ik voor de kat z'n viool gewerkt. Mooi, dat ging ik dus even regelen met die dikke! Opgewekt belde ik bij hem aan en hij liet me binnen. Aandachtig luisterde hij naar mijn verhaal en vertrok geen spier toen ik hem met enige welgekozen woorden herinnerde aan de regeling die getroffen zou worden indien iets fout zou gaan 'Kerel,' zei hij ontroerd, 'Ik sta er werkelijk stomverbaasd van dat er in deze boze wereld nog mensen rondlopen met zo'n moraliteit. Ik moet zeggen dat geeft me weer vertrouwen in de toekomst. Ga door.' Ehdie regeling mompelde ik. Verbaasd nee gekwetst keek hij me aan. 'Laten we de zaken even op een rijtje zetten,' zei hij gedeci deerd. 'We hebben afgesproken dat ik iets zou regelen zodra jij in moeilijkheden zou komen. Ja? Goed. Welnu, ben je in moeilijkheden gekomen? Nee toch? Je hebt gedaan wat ieder mens zou doen. Je hebt zonder mankeren je eigen verantwoordelijkheid genomen en zelf je inkomsten opgegeven. Daarmee heb je jezelf een hoop moeilijkheden bespaard. - 17 -

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1988 | | pagina 17