IRA een storm verzamelde zich in het oosten nadat de eerste soldaat in zyn achterhoofd werd geschoten bewegingloos de huizen met de grauwe daken in de onbezielde dorpen al eeuwenlang geknield wachtend als meeuwen in de koude regen Meindert Inderwisch (Uit: "De Barbaren komen") ARBEITSEINSATZ EN KOMMA'S Oranienburg, twee jaar, Russen, Polen, Fransen, Hollanders, de machinefabriek, en Duitsers. Anders dan thuis, tot de bombardementen, veel slechtere behandeling Russen en Polen. De Engelsen, bommen dagelijks bommen, naar huis Wat was thuis, dorp,school, smederij, patronaat, familie. Berlijn, Brandenburger Tor, prikkeldraad, vrouwen, kameraden. Oorlog, werken, woorden me gezegd, door wie, waarvoor, ik ben een ander nu. Terugreis, Magdeburg, Braunscheig, puin, vluchtelingen, geen mannen, kadavers, horloges, eerste etappe. Verderop erger, steeds erger, meer puin, meer lijken ook, ruim 20 jaren ben ik nu. Op de weg, een wonder, gekken in processie, levend, wie zijn de gekken, wie de mensen, wie de beesten. Sommige stukken rijden nog treinen, mijn ogen doen pijn, van het zien. Wat zal er volgen, thuis, veranderd, of niet, wat moet ik worden met dit in mijn hersens. De horloges, verzameld van de doden, ingepikt door kommiezen aan de grens, blijven lopen. Gedrieen zijn we, Boudewijn, Frans en ik, wat zij denken, ik weet het niet. De Russinnen vonden me knap, dat was goed, ze hadden honger, dat was slecht. - 9 -

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1987 | | pagina 9