233
haar die hemelsche echtomarming deed genieten
waardoor zij wederom moeder zoude worden
wanneer de landbouwer hierdoor bet vooruitzigt
kreeg op nieuwen overvloed uit haren vruchtbaren
schoot; dan reinigde men de woningen en versierde
ze met groen en lentebloemen. De herinneringen
aan den winter werden zoo veel mogelijk vernie
tigd; de menscli volgde het voorbeeld van de die
ren des vclds en de vogelen des hemels; hij zocht
cene gezellin voor zich en bragt der groote moeder
gebeden en offers, opdat zijne nieuwe betrekking
gezegend mogt worden. - Wanneer de zon haar
keerpunt aan den hemel bereikte, na de kostelijke
vrucht des velds tot rijpheid te hebben gesloofd
zoodat de oogst op handen was, dan juichte het
landvolk op nieuw, terwijl de handelaar zijne wa
ren aanbood en bij goede zaken ook den milden
gever van welvaart zijne offers bragt. Wanneer
de vruchten waren weggeborgen en men met be
daardheid het strenge jaargetij kon afwachten
dan erkende men ook dezen zegen bij het feest des
oogstesen wel op zoodanige wijze, dat zelfs de
dienstbaren er deel aan kouden nemen. Einde
lijk werd, bij het tweede keerpunt van het groote
hemellicht, deszelfs blijkbare opklimming dagen
achtereen, onder onafgebroken feestgewoel en feest
gejoel vrolijk toegejuicht, vermits geen noodzake
lijke arbeid den mensch verpligtte om aan zijneuit
spanningen zoo enge perken te stellen.
Vergelijken wij nu deze grondbeginselen met
hetgeen wij in hel zuiden en noorden aantreffen