Gedreven was hij. En geliefd onder zijn gemeenteleden. Hoewel zijn piëtisme aanvankelijk leidde tot enige controverse met de gereformeerde dominees in New York, werd de uit Sluis afkomstige Guiliam Bertholf rond 1700 stichter van diverse gereformeerde gemeenten in de Amerikaanse staten New Jersey en New York. Krappe arbeidsmarkt Afbeelding De begraafplaats van de Dutch Reformed Church in Bergen (huidige Jersey City). Guiliam Bertholf bezocht als voorganger regelmatig de plaat selijke gereformeerde gemeente De Nederduitse Gereformeerde Kerk in de RepubLiek der Zeven Verenigde Nederlanden was in het begin van de zeventiende eeuw een jonge, sterk groeiende geloofsgemeenschap. Deze groei ging niet vanzelf, als gevolg van de aanwezigheid van rivaliserende geloofsgemeenschappen - waaronder katholieken, doopsgezinden, lutheranen en joden - en de terughoudendheid van de bevolking om toe te treden tot de publieke kerk. Daarbij was er sprake van veel uiterlijke rechtzinnigheid; zo kon men een bevoorrechte maatschappelijke positie aUeen verkrijgen door lidmaatschap van de gereformeerde kerk. Dit was een doorn in het oog van aanhangers van de Nadere Reformatie, een breed gedragen vernieuwingsbeweging binnen de gereformeerde kerk die zich naast de leer ook richtte op het leven, een vrome, stichtelijke levenswandel van de gelovigen. Predikanten als Jacobus Koelman probeerden juist de ware kerk in de Republiek te vestigen door de overheid te vragen wetten te maken die in overeenstemming waren met de gereformeerde leer en die deze ook beschermden. Ook in Zeeland probeerden bestuurders het openbare leven te confessionaü- seren en daarmee een calvinistische identiteit te geven, onder andere door het toestaan van slechts één religie, het uitbreiden van de kerkelijke infrastructuur, het doorvoeren van de gereformeerde leer in het onderwijs en het opleiden van predikanten. Hoewel de opbouw van de gereformeerde gemeenten in Zeeland - zoals overigens in grote delen van de Republiek - in de zeventiende eeuw een vlucht nam, was de aanwas van gereformeerde aspirant-predikanten dermate groot dat het voor veel predikanten moeilijk was om een eigen kerkelijke gemeente te kunnen dienen. Het aangaan van een betrekking in een van de overzeese gebiedsdelen was een manier om dit alsnog te kunnen realiseren. Niet aUe ZEEUWS ERFGOED nr. 3 2019

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Erfgoed | 2019 | | pagina 4