Gezicht op de spuikom en Havenstraat in Ellewoutsdijk, circa 1905. Rechts in beeld de boerderij van de familie Rooze
(bron: ZB| Planbureau en Bibliotheek van Zeeland Beeldbank Zeeland).
De cultuurhistorische waarde van de boerderij is hoog.
Eén aspect betreft de ouderdom: volgens bronnen zouden
delen van het woonhuis van voor 1500 dateren. Het oudste
gedeelte van de woning is de zuidgevel. Deze is nog
opgetrokken uit Zeeuwse moppen. Het keukengedeelte is
in de achttiende eeuw tegen de noordgevel aangebouwd.
Tegelijkertijd werd de kopgevel opnieuw in ijsselsteentjes
opgetrokken. Nog weer later, in de negentiende eeuw,
is tegen het woonhuis een nieuwe, gepotdekselde schuur
geplaatst. Tegenwoordig is deze inmiddels deels versteende
schuur slechts beperkt in gebruik: daar waar vroeger
de karren, het vee en de paarden stonden, staat nu
een caravan en wat klein materieel.
Het bezitten van een monumentale boerderij vraagt
voortdurend onderhoud. Eigenlijk is het werk nooit klaar.
Voor grote klussen nemen Joop en Clasien een lokale
restauratieaannemer in de arm, de kleinere onderhouds
werkzaamheden voeren ze zelf uit. Op de vraag of
de Monumentenwacht een toegevoegde waarde heeft,
antwoord Joop positief. "Om het jaar voert de
Monumentenwacht een inspectie uit. Het voordeel hiervan
is dat de wachters op plaatsen komen, waar je zelf moeilijk
bijkomt. Daarbij voert de Monumentenwacht ook kleine
reparaties uit. Maar soms geven we ook van onze kant
advies", vertelt Joop. "Zo hebben wij de Monumentenwacht
attent gemaakt op het bestaan van Cronolin, een kwalitatief
hoogstaande lak die als teervervanger goed toepasbaar is."
Op het erf is ook veel monumentaal groen aanwezig. Veel
is te danken aan Clasiens vader: zo liet hij door stichting
Het Zeeuwse Landschap aan de achter de boerderij
gelegen boomweide een beschermde status toekennen,
waardoor opoffering aan oprukkende nieuwbouw kon
worden voorkomen. Maar ook de paardenkastanje in
de voortuin is bijzonder: "Kort na zijn trouwen in 1938
plantte mijn vader een kastanje, als teken van verzoening,
na een eerste echtelijke onenigheid", vertelt Clasien.
Uit dit kleine scheutje groeide een echte boom, die zowel
het oorlogsgeweld in 1944 als de Watersnoodramp van 1953
overleefde. Van jaar tot jaar groeide en bloeide de
kastanjeboom als symbool van de liefde van haar ouders
voor elkaar. Toepasselijk omschrijft Clasien haar eigen
verbondenheid met het erf als 'verworteling'.
Bij het afscheid nemen we nog snel een kijkje in het
voormalige varkenskot, lange tijd geleden door Clasien
in gebruik genomen als werkruimte. Al gauw valt in het
interieur een kleurrijk stalraampje op. "Nog door mijn
grootvader aangebracht in de tijd dat dit nog een
varkenshok was", licht Clasien toe. 'Mijn grootvader vond
nu eenmaal dat ook de varkens kleurrijk naar de buiten
wereld moesten kunnen kijken", zegt Clasien met een
glimlach.
Bent u ook zo'n trotse monumenteigenaar?
Laat het de redactie weten!
Bent u ook zo'n trotse eigenaar of beheerder van een
monumentenpand en wilt u uw verhaal delen met de
andere lezers van Zeeuws Erfgoed, neem dan contact
op met de redactie: zeeuwserfgoed@scez.nl. Het
volgende interview verschijnt in het juninummer. De
redactie is benieuwd naar uw keuze om juist in een
monumentenpand te wonen en/of te werken. Uit de
inzendingen maakt zij een selectie, zodat verschillende
monumentcategorieën aan bod komen. Abonnees die
aan de interviewreeks deelnemen, ontvangen voor hun
medewerking de professionele portret- en detailfoto
die bij hun verhaal wordt afgebeeld.
Zeeuws Erfgoed 18 juni 2018 02
