www.pzc.nl/zeelandgeboekt
oude pijpenkoppen. "Op het strand vind ik een baksteen.
Die is door de beweging van eb en vloed oneindig veel
keren over het zand heen en weer gerold. Daardoor heeft
hij een mooie, afgeronde vorm gekregen. Hij voelt ook
zacht aan. Ik zet hem vast in een houten kistje dat ik ook
heb gevonden. Twee oogjes en een neus, zo kun je een
voorwerp bezielen. Het gaat me bij dat soort dingen niet
om de vraag of ze iets over onze geschiedenis vertellen.
Ik vind ze interessant omdat ze zelf een geschiedenis
hebben. Ik ging vaak naar de schroothoop bij de
Binnenhaven. Daar zag je verroeste kettingen, kapotte
rubberen ringen, prachtig allemaal. Het zijn voorwerpen
die iets hebben meegemaakt. Die spreken me aan."
Wim is eind vorig jaar op vakantie geweest in Portugal.
Daar kocht hij op een rommelmarkt een oud schrift met
een harde kaft. 'Actas', staat erop. "Ik was toen net Pessoa
aan het lezen, de beroemde Portugese dichter. Misschien
heeft hij wel een gedicht in dat schrift geschreven.
Dat soort bijgedachten heb ik dan meteen. Ik kan geen
Portugees. Maar kijk eens in het schrift. Ik denk dat het
van een schapenhandelaar is geweest. Met grafieken en
lijsten hield hij zijn aan- en verkopen bij. Ja, mooi is dat."
Hoe laat je je inspireren door gevonden objecten? Gewoon,
door ze mee te nemen en te isoleren. Dat is in feite de
werkwijze van Wim Hofman. Een verwrongen, door roest
aangetaste paperclip. Op het strand loop je er - als je het
gebogen stukje ijzer al ziet - gedachteloos aan voorbij.
Zie je datzelfde paperclipje bij Wim thuis, bewaard in een
oude la, dan oogt het object opeens heel anders. Alsof
het betekenisloze opeens betekenis heeft gekregen.
Spulletjes
Wim: "Je kunt tegenwoordig steeds minder vinden op
het strand. Die grote containerschepen, daar valt heus
niks vanaf. Jazeker, er wordt nog wel vuilnis in het water
gegooid. Alleen doen ze dat nu veel verder op zee.
Het is de tijdgeest. Wat ik positief vind: de jeugd van
tegenwoordig wil weer vintage spulletjes kopen. Van
die rare jaren-vijftig-tafeltjes. Dat is volgens mij een goed
teken. De antiekhandel is dan wel ingestort, het gevoel
voor kwaliteit is grotendeels weg. Maar dat vintage weer
in is, dat is iets positiefs."
Voor de expositie in het CBK heeft Wim een aantal
spulletjes klaarliggen. Een langwerpig stukje hout met
afgeronde hoeken en twee oogjes. Een rechthoekiger
stukje hout, waarop verweerde blauwe verf is te zien; er
lopen twee witte strepen doorheen. In de hal van zijn huis
staat een glazen kast vol met verzamelde voorwerpen.
"Dat is mijn museum", zegt Wim. Plankjes vol Afrikaanse
beeldjes, schelpen, ringetjes, munten, keien. En familie
foto's.
"Natuurlijk bepaalt de plek waar ik woon de kunst die ik
maak. Hier in Vlissingen is niet zo veel meer te vinden.
Maar ik reis. Dus vind ik nog wel eens wat in Australië of
Portugal. Als ik elders zou wonen, zou ik andere kunst
maken. Dat spreekt voor zich. Voor mijn schrijven ligt dat
anders. Daarvoor put ik vaak uit mijn herinneringen. Dat zal
dus niet meer veranderen. Als ik fouten maak, dan ligt dat
aan mijn geheugen. Dat kan ik in elk geval altijd als een
goede verontschuldiging gebruiken."
Jan van Damme, verslaggever van de PZC
De krekel ZAZA, acryl op karton, PZC-column 2015 (foto De Vier Gemeten).
Zeelandgeboekt
Wie in het Jaar van het Boek op de hoogte wil
blijven van nieuwe Zeeuwse boeken en verse
Zeeuwse tijdschriften kan terecht op het PZC-weblog
Zeelandgeboekt. Daar houdt PZC-verslaggever
Jan van Damme de vinger aan de pols van het
Zeeuwse literaire leven. Vrijwel dagelijks worden
er berichten over Zeeuwse schrijvers en hun werk
geplaatst. Geïnteresseerd in Zeeuwse uitgaven?
U kunt zich gratis abonneren op het weblog:
Zeeuws Erfgoed 6 maart 2016 01
