De trekpaarden van Stal Serooskerke
Hij stond vorig jaar al eens op het punt om ermee te stoppen. Maar de liefde voor en het werken
met zijn paarden zijn zo sterk dat hij het bij nader inzien niet over zijn hart kon verkrijgen.
En dus gaat hij door.
Adri toont trots een uitvergrote foto met daarop zijn eerste paard in actie.
Met zijn kleinzoon Rick staat Adri Verhage bij de ingang
van de schuur als ik het erf kom opfietsen. De paarden
stallen zijn verlaten, alleen een oude trekker en een
caravan trekken de aandacht van de bezoeker.
"De paarden lopen buiten, laten we ze eerst maar even
opzoeken", zegt Adri. En een paar minuten later lopen we
tussen Yvonne, Emma, Bianca en Cerena. De grote, zware
trekpaarden (met een gewicht van al gauw 800 a 900 kilo)
snuffelen nieuwsgierig aan mijn shirt en in mijn zakken,
alleen Heidi moet niets van de onbekende hebben en blijft
op enige afstand staan. Adri vertelt dat hij veel op Stal
Serooskerke te vinden is. Vanaf zijn vroege jeugd is hij
met trekpaarden opgegroeid. En hoewel in zijn werkzame
leven vrachtwagenchauffeur, kocht hij in 1974 met een
vriend twee Zeeuwse trekpaarden.
"Trekpaarden werden vanaf de jaren zestig van de vorige
eeuw steeds vaker overbodig en enigszins onverwachts
werd ook dit stel te koop aangeboden", vertelt hij.
Nu veertig jaar later is Adri nog steeds verknocht aan zijn
paarden. Een van hen, Bianca, is zelfs nog een nazaat van
zijn eerste paard Jacqueline. Want Adri fokt zelf met de
paarden. Om het ras zuiver te houden werkt hij nauw
samen met een hengstenhouderij in Oostkapelle.
Maar ook heeft hij contacten in Vlaanderen, waar het
Zeeuwse trekpaard - door Adri ook wel 'de Belg' genoemd -
oorspronkelijk vandaan komt. Adri vertelt ook dat juist bij
de bevalling zijn Zeeuwse trekpaarden de nodige medische
zorg nodig hebben. "Mijn trekpaarden zijn gelukkig weinig
ziek", zegt hij, "maar juist bij de bevalling is het belangrijk
aanwezig en alert te zijn". Omdat er zich bij de bevalling
Zeeuws Erfgoed 1 september 2014 03
